Genel ve büyük cümleler kurmak kitlede heyecan yaratır. Ancak idraki açan, küçük sahnelerdir, orada olan ama daha önce bunu nasıl da düşünemedim dedirten, gözümüzün önündeki şeylerdir daha ziyade. Herkes en az günde birkaç defa, bir vesile ile “dijital kültür” kavramı ile karşılaşıyor. Bilenler bilmeyenlere anlatsın düsturu ile kavram cümle içinde kullanılıp geçiliyor. “O mahiler ki derya içindedir, deryayı bilmezler” kelamı kibarındaki gibi bizler de fena halde dijital kültürün içendeyiz, ne ki

Kahire’den İsmailiye şehrine doğru hareket ettiğimizde birkaç saat sonra tüm aktivistlerle buluşup değerlendirmeler yapmayı umuyorduk. Büyük Gazze Yürüyüşü’nün ilk etabıydı ve başlıyorduk. Bu arada Yeni Şafak internet servisindeki ekiple de sosyal medyadan yapacağım paylaşımların planlarını yapıyorduk. Editörümüz Nisanur Çavuşoğlu, “Abi sen anonslarını çek ama yayınlamayalım hemen. Biraz geriden gideriz” dedi. Yeni Şafak’ın yürüyüşü takip ettiğini de bir afişle Instagram’dan ilan etmiştik. ANİ

Bir önceki yazımı şu cümleyle bitirmiştim: “İsrail’in yüksek teknolojisi, radara yakalanmayan uçakları, F-35’ler vesair çokça konuşulur. Ama Türk radarları o gece her şeyi gördü. Kuyruk numarasına kadar.” Bunun üzerine sosyal medyada bazı trol hesaplar kampanya başlattı. “Radarlar kuyruk numarası göremez” dediler. Gazetecilik yeteneklerimi sorguladılar. Radarların görüntü almadığını elbette biliyorum. O ifade “ ciğerini bilirim ” vurgusunun yazı konusuna uygun versiyonudur. O ifadenin mecazi bir

İsrail’in niçin karşısında olduğumuzu anlatmaya gerek yok. İsrail’in karşısında olmayanın imanı yoktur. Dahası, insanlığı da. İran’ı her türlü eleştiririz. Din kisvesindeki totaliter ve otoriter siyasal rejimini de, Pers milliyetçiliğiyle beraber sürdürdüğü mezhepçi siyasalarını da… Türkiye’yi özünde hasım bilen siyasalarının da farkındayız, Suriye’de sırf Nusayri olduğu için arkaladıkları Esed diktatörlüğü devam etsin diye yaptıkları acımasız zulümleri de zinhar unutanlardan olmayız… Çok daha öncesinde

İsrail’le İran arasındaki çatışma, Başkan Trump’ı savaşa girip girmeme konusunda kritik bir karar vermeye zorluyor. Amerika’nın bitmeyen savaşlarına son verme vaadiyle iktidara gelen Trump, ülkeyi Ortadoğu’da yeni bir savaşa sokma tehlikesiyle karşı karşıya. Trump’ın bu savaşa girmesi durumunda, ABD İran’la kendi iradesi ve seçimiyle değil, İsrail’in zorlamasıyla savaşmak zorunda kalmış olacak. Trump yönetiminin altıncı raund görüşmelerine hazırlandığı bir aşamada Netanyahu’nun masayı devirmesi,

ABD ile İran arasında nükleer konulu görüşmelerin yapılmasına iki gün kala İsrail saldırıya geçti. Başta Tahran olmak üzere İran’ın bütün şehirlerine bombalar yağdı. Sonrasını bütün dünya canlı yayında ekrandan takibe başladı. Füzeler uçuyor, bombalar patlıyorken kimi çayını yudumladı, kimi başka bir şeyi. Yerle bir olan binaları seyrediyoruz. * İsrail tek başına İran’la başa çıkamayacağı için ABD desteği şart. Tramp pek istekli olmasa da desteğini esirgemiyor. Netanyahu’nun en büyük arzusu ABD’nin

Türkiye’de şimdiye kadar öne çıkmayan ama artık önem arz eden bir konu var; standartlar. Standartlar neden önemli? Standartlar, kural birliği oluşturma bu vesileyle iş birliğini arttırma ve ilerleyen zamanda iş birliğini mecbur kılma ve nihayetinde kültür ihracı gibi başlıklarda kritik öneme sahiptir. Ticaret standartları ise genellikle teknik düzenlemeler, çevre kuralları, veri güvenliği, çalışma koşulları gibi birçok alana sirayet eder. Güçlü ülkenin teknolojik altyapısına ve üretim sistemine

Efendimiz (sav), nübüvvet sürecinden sonra hem kendisine gönderilen vahiyleri izah etmek hem de uhdesine tevdi edilen bu kutlu vazifenin detaylarını bildirmek üzere müminlere pek çok sözlü açıklama yaptı. Ashab, bu sözleri ilk anlardan itibaren çok hassas bir şekilde genellikle hafızalarına, bazen de yazılı olarak kaydetmeye çalıştılar. Ayrıca O’nun (sav), nübüvvet sonrasındaki gerek dinî uygulamalarına gerekse günlük yaşantısına dair detaylar, sahâbîlerin dikkatli gözlemleri neticesinde dakik bir